Kpl. James Baldwin en het 784th Tank Battalion landden op eerste kerstdag 1944 in Soissons, Frankrijk, om de nazi’s te bestrijden.

Baldwin, 19, uit Wagram, North Carolina, had zich twee jaar eerder aangesloten bij het Army Specialized Training Program (ASTP) om de oorlogsinspanning te helpen. Toen het programma werd opgeschort, bevond Baldwin zich in het reguliere leger en ging hij de strijd aan.

Baldwin en het 784th waren verbonden aan de 35th Infantry Division terwijl ze vochten in de bossen van Frankrijk (Wagonwheel Division).

De 784th was gescheiden, in tegenstelling tot andere gepantserde en infanteriebataljons. Baldwin was een zwarte soldaat.

Nu, 75 jaar later, wil een nieuwe studie de ‘Zwarte Bevrijders’ van Nederland en de 172 zwarte soldaten die daar begraven liggen, belichten.

784th Tank Battalion tanks in Venlo, Nederland, begin maart 1945. (Holland’s Embassy)

Vergeten soldaten opnieuw bezocht

Mieke Kirkels leidde een decennium geleden een studie in Nederland om mondelinge geschiedenissen van het conflict samen te stellen, vooruitlopend op het 65-jarig jubileum. Kirkels hoorde van hen over zwarte militairen die de doden begroeven op tijdelijke verzamelplaatsen en veldbegraafplaatsen.

Deze locaties worden Margraten American Cemetery.

Onderzoekers vonden al snel Jefferson Wiggins, de zoon van een pachter die op 16-jarige leeftijd het leger inging om aan Jim Crow en de KKK te ontsnappen. Wiggins diende als 960e Quartermaster Service Company eerste sergeant (QSC). Gen. George S. Patton gaf hem later opdracht tot een tweede luitenant.

Wiggins kreeg de opdracht om bijna 20.000 dode soldaten te begraven tijdens de bevrijdende gevechten. Wiggins zei dat de jongens in de winter drie maanden lang graven groeven in stints van 12 uur.

Slechte behuizing en hardware in de gescheiden secties van het QSC droegen bij aan de pijn van het werken met verminkte en bevroren overblijfselen. Het bedrijf van Wiggins was verantwoordelijk voor het transporteren van de lichamen van gescheiden soldaten van het front naar tijdelijke begraafplaatsen.

Wiggins en zijn andere troepen hielden “geïmproviseerde diensten” met gebeden en hymnes vanuit huis, ondanks beperkte middelen en moeilijke omstandigheden.

Jefferson Wiggins staat met zijn regiment, de 960th Quartermaster Service Company, voor uitzending naar Europa. (Amerikaanse leger / Wiggins-familie)

Hun verhalen waren volledig vergeten, verdeeld over de herinneringen van veteranen, familiemythologie en gedeeltelijk vernietigde strijddocumenten.

Toen Nederlandse onderzoekers Wiggins vonden, had hij twee boeken geschreven over zijn ervaringen in een gesegregeerd leger, ontving hij in 2007 een Meritorious Unit Commendation en hield hij in 2009 de keynote-rede op West Point.

Hij keerde terug naar Margraten, Nederland, waar hij na de oorlog graven groef en lichamen begroef.

Wiggins zei tijdens het bezoek: “We kregen de opdracht om degenen met wie we in het leven niet konden omgaan te respecteren.” “Maar op die eerste dag begrepen we dat het onze taak als Afro-Amerikanen was om onze vooroordelen, vooroordelen en angsten opzij te zetten en deze jonge Amerikanen de eer, het respect en de waardigheid te bieden die ze verdienden.”

Wiggins, die een eredoctoraat ontving, stierf in 2013 voordat Mieke Kirkels’ boek “From Alabama to Margraten: Memories of Grave Digger Jefferson Wiggins” verscheen.

Kirkels schreef later “Children of Black Liberators” over de kinderen van Nederlandse dames en zwarte GI’s.

Wiggins was niet de enige in zijn zoektocht naar erkenning van de zwarte bevrijders. Onderzoekers begonnen de levens te onderzoeken van de 172 zwarte soldaten die begraven lagen in Margraten, onder 8.000 blanke collega’s.

Het Black Liberators Project heeft tot doel de ervaringen van levende soldaten vast te leggen en de 172 gevallenen te eren door contact te maken met hun nakomelingen.

Zwarte bevrijders documenteren

Kpl. James Baldwin betrad afgelopen donderdag de Nederlandse ambassade op Embassy Row.

De 96-jarige Baldwin zat op de eerste rij terwijl onderzoekers hun bevindingen presenteerden. Baldwin vertelde over zijn gescheiden militaire dienst en de bevrijding van Nederland.

James W. Baldwin diende bij het 784th Tank Battalion in Europa. Baldwin verdiende twee Bronze Stars. (Nederlandse Ambassade)

Baldwin: “25 december 1944 was onze doop van geweld.” “We wilden bewijzen dat [we] strijders waren.”

In die periode kregen de meeste zwarte militairen niet-gevechtstaken toegewezen. Baldwin beweerde dat 784 leiders de voorkeur gaven aan blanke infanteristen boven zwarte tankchauffeurs en bemanningsleden.

“Ik zei: ‘Ik ben zwart, zij zijn wit.'” We zullen tegen dezelfde vijand vechten. Waarom?'” Baldwin:

Dr. Tyler Bamford, Leventhal Research Fellow bij het National World War II Museum, zei dat segregatie elk aspect van het oorlogsleven van Afro-Amerikaanse troepen beïnvloedde. Een miljoen Afro-Amerikanen dienden in het leger, maar ze konden niet dezelfde faciliteiten gebruiken als blanke soldaten, zelfs niet op bases.

Zwarte troepen vochten en stierven voor vrijheden die ze thuis niet hadden. Zwarte leiders kondigden de “Double V-campagne” aan in de Pittsburgh Courier, “de machtigste zwarte krant van het land”, om te protesteren tegen deze dubbelhartigheid en om segregatie en discriminatie uit te bannen. De inspanning was gericht op het verslaan van buitenlandse vijanden en onverdraagzaamheid in eigen land.

Gescheiden leger opnieuw gediscrimineerd st zwarte soldaten.

“Het leger geloofde dat blanke zuiderlingen het meest bereid waren om zwarte troepen te leiden”, zei Bamford. Veel blanke officieren verachtten het werk en misbruikten Afro-Amerikaanse soldaten.

Gescheiden tankbataljons vochten wel. Het 784th Tank Battalion voegde zich op 1 maart 1945 bij een taskforce die “zo snel oprukte” dat de vijand snel werd overspoeld en vernietigd. De taakgroep bevrijdde Venlo, Nederland, na het veroveren van 20 steden en dorpen.

Het 761st Tankbataljon bevrijdde ook Europa, vooral Nederland. Deze eenheid van zes blanke officieren, 30 zwarte officieren en 700 aangeworven zwarte soldaten begon de strijd in november 1944. De eenheid vocht in Bastogne, België, tijdens de Slag om de Ardennen voordat de Nederlandse grenssteden werden bevrijd.

Een brief aan Kpl. James Baldwin uit Venlo, Nederland, door Baldwins bataljon in maart 1945 bevrijd. (James Baldwin/Nederlandse Ambassade)

Air Commodore Paul Herber, Nederlandse defensieattaché, merkte op: “Dit is een eerder niet bekendgemaakt verhaal.” Onderzoek toont aan dat de prestaties van Afro-Amerikaanse troepen werden verwaarloosd. Door een nieuwe samenwerking hebben we dit onoplettendheid verholpen.

Het onderzoek werd geleid door Sebastiaan Vonk en Maarten Vleeming in Nederland, die zich meteen aansloten bij de Amerikaanse wetenschappers Myra Miller en Ric Murphy.

Vonk en Vleeming begonnen op de 65,5 hectare grote Nederlandse Amerikaanse Begraafplaats in Margraten. Het paar vond de 172 zwarte soldaten door te filteren op ‘raciale codes’. Daarna namen ze contact op met hun Amerikaanse tegenhangers en bezochten ze de archieven van de Tweede Wereldoorlog in Missouri. (Een brand uit 1973 vernietigde 80% van de legerrecords van 1912 tot 1960.)

Pfc. Julius W. Morris, een van de 172 ‘Zwarte Bevrijders’ die tijdens de bevrijding van Nederland zijn gesneuveld, ligt begraven op de Amerikaanse Nederlandse Begraafplaats in Margraten. (Nederlandse Ambassade)

Het team gebruikte volkstellingsinformatie, mondelinge geschiedenissen en familiedocumenten om verhalen over de overledene te crowdsourcen.

“De Tweede Wereldoorlog wordt vaak gezien als een oorlog voor democratie en vrijheid. Volgens Vonk werden zwarte soldaten overgehaald om te vechten voor vrijheid die ze thuis niet hadden. “Ik voelde me gedwongen om te delen. Deze personen hebben belangrijke bijdragen geleverd in oorlogstijd.

“We kunnen hun dienst en opoffering eren. We herzien onze militaire en Nederlandse geschiedenis”, aldus Vonk.

Genealogie

Voor Murphy bagatelliseren historische afbeeldingen van de ‘Black Liberators’-dienst en sterfgevallen het offer van zwarte militaire veteranen.

Murphy: “We zoeken onze voorouders niet omdat we denken dat ze niet in de dossiers zitten.” “Onze voorouders zijn daar en ze zeggen: ‘Kom me zoeken.'”

Het navertellen van gevechtservaringen was moeilijk voor veel veteranen, zwart en wit.

“Ze willen er niet over nadenken. Murphy: “Ze willen normaliteit.” “Het is niet ongebruikelijk dat soldaten terugkeren zonder verhalen.”

Mondelinge verhalen en vernietigde records maken het een uitdaging om hun leven opnieuw te creëren.

Hannah Scruggs, een openbare historicus bij het National Museum of African American History and Culture, raadt aan familieleden vragen te stellen. “We willen dat familieleden die vreselijke dingen hebben gezien, ze opschrijven. Deze verhalen moeten worden vastgelegd en gedeeld.

Ondanks de hindernissen hebben veel gezinnen geprobeerd een dienst bij te wonen. The Black Liberators Project vereeuwigt de dienst en opoffering van 172 zwarte soldaten in de geschiedenis van hun families.

LaVonne Taliaferro-Bunch, wiens oudoom is begraven in Margraten, zei dat haar grootvader Europa afspeurde naar het graf van zijn broer.

Mijn grootvader vertelde ons over de rijke geschiedenis van dienstverlening, dus het is belangrijk voor mijn familie. Wanneer mensen zijn verhalen verifiëren, is het essentieel, zei Taliaferro-Bunch. “Het zien van dit [project] geeft hem afsluiting.”

“We praten over onze problemen in dit land, maar we hebben ook gevochten voor wereldvrijheid. We zijn wereldburgers”, zei Taliaferro.

Ook James Baldwin wordt 75 jaar later geëerd. Baldwin kreeg donderdag op het consulaat een bedankje van het Nederlandse volk. Baldwin hoopt Margraten te bezoeken voor zijn 100ste verjaardag.